بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

به نام خداى گسترده مهر مهرورز

إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنيٰ أُولئِكَ عَنْها مُبْعَدُونَ

براستى كسانى كه قبلا از طرف ما (وعده) نيك به آنان داده شده است، آنان از آن (جهنم) دور نگاه داشته مى‌شوند.

لا يَسْمَعُونَ حَسِيسَها وَ هُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ

آواى آن (آتش) را نمى‌شنوند؛ و آنان در آنچه خودشان ميل دارند، ماندگارند.

لا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ هٰذا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ

وحشت بزرگ، آنان را اندوهگين نمى‌كند؛ و فرشتگان به استقبالشان مى‌آيند، (در حالى كه مى‌گويند:) اين روز (رستاخيز) شماست، كه همواره (بدان) وعده داده مى‌شديد؛

يَوْمَ نَطْوِي السَّماءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ وَعْداً عَلَيْنا إِنَّا كُنَّا فاعِلِينَ

(همان) روزى كه آسمان را همچون پيچيدن طومار نامه‌ها، در مى‌نورديم؛ همان‌گونه كه نخستين آفرينش را آغاز كرديم، آن را باز مى‌گردانيم؛ (اين) وعده‌اى است بر عهده ما؛ قطعا ما (آن را) انجام مى‌دهيم.

وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ

و بيقين در« زبور »بعد از آگاه كننده [تورات‌] نوشتيم كه:« بندگان شايسته‌ام، آن زمين را به ارث خواهند برد. »

إِنَّ فِي هٰذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِينَ

قطعا در اين (مطلب)، پيامى براى گروه پرستش كنندگان است.

وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ

و تو را جز رحمتى براى جهانيان نفرستاديم.

قُلْ إِنَّما يُوحيٰ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ

بگو:« فقط به سوى من وحى مى‌شود كه معبود شما معبودى يگانه است؛ پس آيا شما تسليم مى‌شويد؟! »

فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُكُمْ عَليٰ سَواءٍ وَ إِنْ أَدْرِي أَ قَرِيبٌ أَمْ بَعِيدٌ ما تُوعَدُونَ

و اگر روى برتابند، پس بگو:« به (همه) شما بطور يكسان اعلام (خطر) كردم؛ و نمى‌دانم آيا آنچه (از عذاب) وعده داده مى‌شويد، نزديك است يا دور؟

إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَ يَعْلَمُ ما تَكْتُمُونَ

در حقيقت او سخن آشكار را مى‌داند، و آنچه را پنهان مى‌داريد (نيز) مى‌داند.

وَ إِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَ مَتاعٌ إِليٰ حِينٍ

و نمى‌دانم شايد اين (تأخير عذاب،) آزمايشى براى شماست؛ و تا مدتى (مايه) بهره‌مندى است. »

قالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمٰنُ الْمُسْتَعانُ عَليٰ ما تَصِفُونَ

(پيامبر) گفت:« پروردگارا به حق داورى فرما! و پروردگار ما (خداى) گسترده‌مهر است، كه در برابر آنچه وصف مى‌كنيد، (از او) يارى خواسته مى‌شود. »

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الْفَجْرِ

به نام خداى گسترده‌مهر مهرورز؛ سوگند به سپيده دم!

وَ لَيالٍ عَشْرٍ

سوگند به شب‌هاى دهگانه!

وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ

سوگند به زوج و فرد!

وَ اللَّيْلِ إِذا يَسْرِ

سوگند به شب، هنگامى كه سپرى شود!

هَلْ فِي ذٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ

آيا در اين (موارد) سوگندى براى خردمند نيست؟!

أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ

آيا نديده‌اى كه پروردگارت با (قوم)« عاد »چه كرد؟!

إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ

(همان مردم شهر) ارم ستون‌دار،

الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُها فِي الْبِلادِ

كه همانند آن در شهرها آفريده نشده بود!

وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ

و (قوم)« ثمود »كه صخره‌ها را در سرزمين (شان) مى‌بريدند.

وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتادِ

و فرعونى كه صاحب ميخ‌ها بود،

الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ

(همان) كسانى كه در شهرها طغيان كردند،

فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسادَ

و در آنجا فساد را افزودند؛

فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذابٍ

و پروردگارت تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت!

إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ

قطعا پروردگارت در كمينگاه است.

فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ

و اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را بيازمايد و او را ارج نهد و وى را نعمت بخشد، پس مى‌گويد:« پروردگارم مرا ارج نهاده است! »

وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهانَنِ

و اما هنگامى كه او را بيازمايد و روزى‌اش را بر او تنگ سازد، پس مى‌گويد:« پروردگارم [مرا] خوار كرده است! »

كَلاَّ بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ

هرگز چنين نيست، بلكه يتيم (ها) را ارج نمى‌نهيد،

وَ لا تَحَاضُّونَ عَليٰ طَعامِ الْمِسْكِينِ

و يكديگر را بر غذا دادن بينوا (يان) تشويق نمى‌كنيد،

وَ تَأْكُلُونَ التُّراثَ أَكْلاً لَمًّا

و ميراث را كاملا يكجا مى‌خوريد،

وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا

و ثروت را با علاقه‌اى فراوان دوست داريد.

كَلاَّ إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا

هرگز چنين نيست، هنگامى كه زمين (با ضربه‌اى) كاملا خرد (و هموار) مى‌شود،

وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا

و (فرمان) پروردگارت و فرشتگان صف به صف فرا مى‌رسند،

وَ جِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّي لَهُ الذِّكْريٰ

و در آن روز جهنم آورده شود؛ در آن روز انسان متذكر مى‌شود؛ و [لى‌] تذكر كجا براى او (سود) دارد؟!

يَقُولُ يا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَياتِي

مى‌گويد:« اى كاش من براى زندگى‌ام (در رستاخيز، چيزى،) از پيش فرستاده بودم! »

فَيَوْمَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ

و در آن روز هيچ كس [همانند] عذاب او عذاب نمى‌كند،

وَ لا يُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ

و هيچ كس [همانند] به بند كشيدن او به بند نمى‌كشد.

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ

اى جان آرام يافته!

ارْجِعِي إِليٰ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً

به سوى پروردگارت باز گرد در حالى كه (تو از او) خشنودى [و] مورد رضايت (او) هستى،

فَادْخُلِي فِي عِبادِي

پس در (سلك) بندگان (ويژه) من در آى،

وَ ادْخُلِي جَنَّتِي

و در بهشت من وارد شو!